AİLENİN ASALETİ ANNE BABANIN ELİNDEDİR.
Bir ailenin asaleti; zengin olmaktan evvel, karakter ve ahlaktır,fazilet ve meziyettir. Bir ailenin ocağında, o asaleti andıracak karakter, ahlak kalitesi, samimiyet, bütünlük, cemiyete saygı şartları önce gelir.

Bir anne; karakter ve ahlak esaslarını, çocuğuna kendisinde olduğu kadar aşılar. Yani bir annede ne derecede samimiyet, bütünlük varsa çocuğuna o derecede yerleştirir, kendi yerleştirmese bile, çocuk o evdeki muamelelerden fotoğraf makinesi gibi çeker, alır.

ANNE BABALIK DA BİR SANATTIR.
Tıpkı güzel sanatlar gibi. Hatta onlardan çok çok üstün. Yetiştirdiğimiz evlat uyanık, bilgili, zekalı, çalışkan, saygılı, milli değerleri ile dolmuş; onlara sahip, her yerde kendisi ile; milleti ile övünebiliyor mu? O eserimizle övünelim! Övünelim çünkü onda seyrettiğimiz kendimiz, kendi yüceliğimizdir.

AİLEDE EĞİTİMİN TEMELİ SEVGİDİR.
Toplumu toplum yapan, milleti millet yapan, çevresine ışık saçan ailenin temeli sevgiyle kurulur. Aile içindeki anne baba ve çocukların beslenmesi için; hava, su, ekmek vs. ne kadar önemliyse; sevgi de en az onun kadar önemlidir. Aile ocağında sevgiye doyamayanlar, şefkatin verdiği besinlerle manevi vücutlarını doyuramayanlar, toplumda devamlı rahatsız ve tedirgin olurlar.

AİLE AĞAÇTIR, ÇOCUKTA O AĞACIN MEYVESİDİR.
Çocuk okula gidinceye kadar 6-7 sene fotoğraf makinesi gibi hayatının arşivine pozlar çeker ve laflar yerleştirir. Ne aldıysa öyle yaşamak zorundadır. Çocuğun kendisi diye bir şey yoktur. Aile ağaçtır, çocukta o ağacın meyvesidir.

GÜZEL SÖZLER

1. Ailenin refahı, yüz aklığı ve alın açıklığından gelir.
2. Çocuk annenin ve babanın eseridir. Onların değeri çocuklarından görülür.
3. Sevginin verdiği incelikle, birbirleriyle gönülden ilgilenen anne baba, çocuklarına dünyanın en büyük eğitimini yaptırmış olur.
4. Çocuğumuza bırakacağımız mirasların en büyüğü; temiz ve düzenli bir yaşamdır. Bu yaşayışı onlar benimsediği zaman, biz de huzur içinde yaşarız.
5. Bir erkek ciddiyetle, samimiyetle hanımını inceden inceye takip eder, onun hususiyetlerine önem verirse, o çocuk annesine saygı duymaya mecbur olur.
6. Eğer bir eş, diğer bir eşin hürriyetini tehdit etmez, hürriyetini bağışlarsa, o evde geçim olur.
7. Prensipli yaşadığımız zaman, kendimize ve yakınlarımıza sahiplik yapabilecek durumda oluruz. Sahibi olduğumuz her şeye dilediğimiz şekilde yön verebileceğimiz için, çocuğumuza da dilediğimiz şekilde yaşama çizgisi çizebiliriz.
8. Çocuğa, başarmanın mutluluğunu, direnmenin yollarını, küçüklüğünde verelim ki, büyüdüğü zaman; başarılı olmayı, başarının verdiği kuvvetle yaşamasını bilsin.
9. Anne babalar öncelikle çocuğunu izlemeli, kabiliyetini tespit etmeli,sonra da kendi arzularını bir kenara iterek çocuğu, o yönde teşvik ve eğitime zorlamalıdır.